Βραβευμένο ντοκιμαντέρ στα φεστιβάλ της Μασσαλίας και της Ιερουσαλήμ για το Τείχος του Ισραήλ. Στην πρώτη σεκάνς βλέπουμε πλάκες τσιμέντου να τοποθετούνται αργά μία-μία και να κρύβουν τα παλαιστινιακά τοπία και χωριά μέχρι να μην απομείνει ούτε ίχνος φωτός.
"Προσπάθησα να κινηματογραφήσω την ομορφιά της εξοχής καθώς καταστρέφεται - αυτό είναι που δίνει δύναμη σε αυτήν την ταινία: Κινηματογράφησα τον ενταφιασμό αυτής της γης" λέει η Μπιτόν. Γεννημένη στο Μαρόκο και μεγαλωμένη στην Ιερουσαλήμ, η Σιμόν Μπιτόν έκανε καριέρα στη γαλλική τηλεόραση. "Το Τείχος" είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της και υλοποιήθηκε με τη στήριξη του Ινστιτούτου Σαντάνς και του Ιδρύματος Φορντ. Αποφάσισε να "μπει" στην ταινία, μέσω της φωνής της "είναι σημαντικό για μένα να έχω φωνή, να μιλάω εβραϊκά και αραβικά, να ακούω αραβικά και εβραϊκά, να πηγαίνω από τη μία πλευρά του Τείχους στην άλλη. Γιατί για μένα δεν υπάρχουν δύο πλευρές, αλλά μόνο μια μικρή χώρα".Το ντοκιμαντέρ κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο του Φεστιβάλ Πεζάρο 2004 και το Μεγάλο Βραβείο του Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Μασσαλίας τον ίδιο χρόνο.
Το ντοκιμαντέρ δείχνει ότι ο στόχος του ισραηλινού Τείχους δεν είναι η ασφάλεια αλλά ο εξευτελισμός των ανθρώπων. Το Τείχος θέλει να γονατίσει τη θέληση των ανθρώπων που αντιστέκονται στην κατοχή και να καταστρέψει τη ζωή τους. Είναι ένα φιλμ εικόνων και όχι ιδεών, δεν υπάρχει αφήγηση εκτός από τη φωνή της Σιμόν Μπιτόν που κάνει ερωτήσεις στους ανθρώπους που η ζωή τους επηρεάζεται από το Τείχος. Δείχνει την καθημερινότητα των ανθρώπων γύρω από το Τείχος, των Παλαιστινίων κατοίκων, των Ισραηλινών εποίκων, των Παλαιστινίων εργατών που το χτίζουν, των περαστικών και του Γενικού Διευθυντή του υπουργείου Άμυνας Αμος Γιαρόν, που επιβλέπει αυτό το αποικιακό έργο και που δηλώνει στην κάμερα "θεωρούμε και τις δύο πλευρές δικές μας".Η ταινία παίχθηκε στο Αμπού Ντις. Το ντοκιμαντέρ προβλήθηκε αντί σε οθόνη πάνω στο Τείχος του Αμπού Ντις. Παίχτηκε επίσης και στην Ταινιοθήκη της Ιερουσαλήμ και στη Ραμάλα.
Ένα από τα πρόσωπα που εμφανίζονται στην ταινία, ο Σουλί, οδηγεί του τζιπ του στο βόρειο τμήμα της χώρας. Ζει στο Μαανίτ, ένα κιμπούτς, και περιγράφει τον εαυτό του ως αποικιοκράτη. Αλλά καταφέρεται ενάντια σε αυτό που αποκαλεί πάθος των Ισραηλινών "να αποκόβονται από τους άλλους και να τους αποκλείουν". Ο εγκλεισμός, λέει, είναι περίεργο να προέρχεται ως σύλληψη από ανθρώπους σαν τους δικούς του, των οποίων οι προγονοί πλημμύριζαν τα γκέτο της ανατολικής Ευρώπης. "Αγαπάμε αυτή τη γη, εξηγεί, την αγαπάμε τόσο πολύ που θέλουμε να την πνίξουμε, θέλουμε να διαπράξουμε αυτοχειρία με τη χώρα μας". Στα δικά του μάτια "είναι αρρώστια να αποκλείεις το λίγο που παραμένει από την όσμωση των δύο πλευρών".
"Δεν έκανα αυτή την ταινία για να τους πείσω, η για να τους δώσω επιχειρήματα. Έκανα αυτή την ταινία για να μοιραστώ αυτά που αισθάνομαι, αυτά που βγαίνουν απ' την καρδιά μου Το Τείχος που κινηματογράφησα αποτελεί τμήμα του εαυτού μου, όπως και τμήμα των διανοητικών και φυσικών οριζόντων των χαρακτήρων της ταινίας. Αυτό το τείχος αποτελεί, κατά μία έννοια, μαρτυρία της αποτυχίας μας. "Το Τείχος" είναι μια πολιτική ταινία επειδή όλα είναι πολιτικά. Αλλά δεν μιλάει για πολιτική. Μιλάει για μένα, μιλάει για μας" λέει η Σιμόν Μπιτόν.
Κατεβάστε τους Αγγλικούς υπότιτλους απο εδώ
Κατεβάστε το Ντοκιμαντέρ απο εδω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου