ΑΝΤΙΠΕΡΑ ΟΧΘΗ: Λέοντες αντί Αμνών (2007) του Ρόμπερτ Ρέντφορντ

Η ταινία του Ρέντφορντ «Λέοντες Αντί Αμνών», είναι, σίγουρα, μια ιδιαίτερα στρατευμένη ταινία! Στρατευμένη με έναν τρόπο ο οποίος αξίζει της προσοχής μας! Ο γνωστός για τις δημοκρατικές αντιλήψεις του Αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης, έχοντας υπόψη του το κοινό στο οποίο θέλει να απευθυνθεί και να ευαισθητοποιήσει, και έχοντας μπροστά του «πέντε τρόπους» με τους οποίους, σύμφωνα με τον Μπρεχτ, «μπορούσε να πει την αλήθεια», σε βάρος του θεάματος και του ταμείου, αυτός διάλεξε το σωστότερο τρόπο, τον πιο αποτελεσματικό! Απογύμνωσε την ταινία του από περιττά στοιχεία και επικέντρωσε το ενδιαφέρον του στο κύριο. Στην επιθυμία του να «πονηρέψει» ένα καθυστερημένο πολιτικά κοινό, να το ευαισθητοποιήσει, να το κινητοποιήσει!

Πράγματι, ο «μέσος Αμερικανός», αυτό το παράξενο είδος ανθρώπου, το οποίο ενώ ζει μέσα στην πλήρη τεχνολογική και επιστημονική ανάπτυξη, ενώ δεν προλαβαίνει να θάβει τους νεκρούς του από τα διάφορα πολεμικά μέτωπα που ανοίγουν οι κυβερνήσεις του, ενώ είναι θύμα της πιο στεγνής εκμετάλλευσης, ενεργεί σαν χαμηλής στάθμης μειράκιο. Χάβει ό,τι του σερβίρουν. Εγκρίνει με τη στάση του, ακόμα και με τη σιωπή του, το μεγάλο έγκλημα που διαπράττει η χώρα του σε βάρος ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Ο Ρέντφορντ, έχοντας πλήρη επίγνωση αυτού του καθυστερημένου κοινού, του απολιτικού «μέσου Αμερικανού», επιχειρεί μερικά εύκολα μαθήματα πολιτικής. Και με πολύ άμεσο τρόπο θέτει ένα ερώτημα. Ενα ερώτημα που αφορά τον καθένα! Ρωτάει: εσύ αν ήσουν στη θέση αυτού, τι θα έκανες! Και για να γίνει πιο σαφής, δείχνει και τρία απλά παραδείγματα!

Το πρώτο παράδειγμα αφορά μια δημοσιογράφο, στην ουσία αφορά στα ΜΜΕ. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι και γενικό, αλλά και προσωπικό. Ενας επίδοξος ακόμα και για την προεδρία γερουσιαστής (Τομ Κρουζ) καλεί στο γραφείο του μια εξαιρετική δημοσιογράφο (Μέριλ Στριπ) και της ζητάει, με πλάγιο αλλά και με άμεσο, ακόμα και με κυνικό τρόπο, να στηρίξει την ακόμα πιο επιθετική πολιτική που σχεδιάζει να εξαπολύσει η αμερικανική κυβέρνηση. Περισσότερους πολέμους, περισσότερο στρατό έξω από την πατρίδα, περισσότερες βόμβες...Οι κουβέντες του γερουσιαστή, δεν αφήνουν περιθώρια. Της ζητάει, μια ακόμα φορά, να παρέμβει με το μέσον που διαθέτει (τον γραπτό και ηλεκτρονικό λόγο), όπως έκανε και στο παρελθόν, και να διαμορφώσει, για μια ακόμα φορά, την «κοινή γνώμη». Να πείσει, την «κοινή γνώμη», να μείνει, τουλάχιστον, απαθής. Της ζητάει να μετατρέψει την ανήσυχη «κοινή γνώμη», την αγανακτισμένη «κοινή γνώμη», αυτή που αρχίζει να βγαίνει στους δρόμους, στα μέτρα του γνωστού σημερινού «μέσου Αμερικανού». Να κάνει την «κοινή γνώμη» πολιτικό φυτό. Η δημοσιογράφος, τελικά, αρνείται. Και, βέβαια, διώχνεται από τη δουλιά της!

Ο Ρέντφορντ, αφού πρώτα δώσει πολλές και σαφείς πληροφορίες, για τα ψέματα στα οποία ο γερουσιαστής ζητάει τη συναίνεση της δημοσιογράφου και εκείνη αρνείται, με αποτέλεσμα να χάσει τη δουλιά της, αλλά να κρατήσει την προσωπική και επαγγελματική της αξιοπρέπεια, ρωτάει τον θεατή: εσύ αν ήσουν στη θέση της δημοσιογράφου, αν ήξερες σε ποιο έγκλημα ζητάγανε τη συμμετοχή σου, τι θα έκανες; Σου ζητάει, δηλαδή, να πάρεις θέση!

Αυτό το ερώτημα, καθώς καταλαβαίνετε, αφορά τον κάθε πολίτη, αλλά και τον κάθε δημοσιογράφο ιδιαίτερα.

Το δεύτερο ερώτημα, που βάζει η ταινία, αφορά στην Παιδεία! Ενας καθηγητής (Ρόμπερτ Ρέντφορντ) απογοητευμένος βαθιά από το αμερικανικό εκπαιδευτικό σύστημα, από την απολιτική και αδιάφορη αμερικανική φοιτητική νεολαία, μόλις έρθει σε επαφή με έναν φοιτητή που ξεχωρίζει (Αντριου Γκάαρφιλντ), πέφτει επάνω του να τον βοηθήσει! Εκείνος, όμως, ζητάει έναν «ικανό λόγο» για να προσπαθήσει. Καθηγητής και φοιτητής «μονομαχούν». Ο καθένας «προσφέρει» τα επιχειρήματά του. Ο καθηγητής θεωρεί πως η μόρφωση είναι εργαλείο και δύναμη για την ανάπτυξη της δημοκρατίας. Και αυτός ο λόγος είναι ικανός για να ζητήσει από το φοιτητή του να στρέφει όλη τη δυναμική του προς τα εκεί. Προς τη γνώση και τη μόρφωση. Που είναι προϋπόθεση.

Το τρίτο ερώτημα της ταινίας αφορά σε δυο φαντάρους του αμερικανικού στρατού που πολεμάνε τους Ταλιμπάν (Ντέρεκ Λιούκ, Μάικλ Πένια). Δυο φαντάρους που προέρχονται από λαϊκά και μεταναστευτικά στρώματα. Από φτωχές οικογένειες. Δυο φαντάροι, που, παρ' όλες τις προσωπικές δυσκολίες, κατάφεραν, τελικά, να πάρουν πανεπιστημιακή μόρφωση. Και τώρα να παλεύουν για τη ζωή τους κάπου στο ορεινό Πακιστάν!

Στην ιστορία των δύο φαντάρων ο Ρέντφορντ βάζει για συζήτηση τα ζητήματα της αξιοπρέπειας, της αφοσίωσης, της φιλίας και της τιμής. Και ζητάει από τον καθέναν να τοποθετηθεί.

Πιστεύω να σας έπεισα πως έχουμε να κάνουμε με έναν πραγματικά στρατευμένο κινηματογράφο. Εναν κινηματογράφο που φέρνει στη μεγάλη οθόνη, μεγάλα ηθικά και πολιτικά ζητήματα. Το «μειονέκτημα» της ταινίας, το οποίο όμως, τελικά, είναι η αρετή της, είναι πως είναι «στατική». Ο θεατής δε βλέπει δράση, πιστολίδια, περιπέτεια. Κυρίαρχο στοιχείο της είναι ο διάλογος.

Παίζουν: Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Τομ Κρουζ, Μέριλ Στριπ, Αντριου Γκάαρφιλντ, Ντέρεκ Λιούκ, Μάικλ Πένια.

Δείτε το trailer της ταινίας

Κατεβάστε τους Ελληνικούς υπότιτλους της ταινίας απο εδώ

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...: Ζητάει κωδικό. Ποιός είναι?; 28 Ιανουαρίου 2010 στις 6:10 π.μ.
Ανώνυμος είπε...: Τι είναι αυτό ρε παιδί μου???
VOB αρχεία και πολύ κακής ποιότητας μάλιστα. Πως μπορέσατε να τα την κάνετε τόσο κακής ποιότητας την ταινία ? Συγνώμη αλλά δεν μπόρεσα να την δω σ' αυτό το χάλι...; 16 Μαρτίου 2011 στις 4:51 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Θέματα

Σύνδεσμοι

Αναζήτηση

Αρχείο

Ιστορικά

Λέοντες αντί Αμνών (2007) του Ρόμπερτ Ρέντφορντ

2 σχόλια: