60 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΕΝΟΠΛΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη (γραμματέα του ΚΚΕ) στις 31 Οκτωβρίου 1940 που δημοσιεύτηκε σε όλες της αθηναικές εφημερίδες:

Πρός τον λαό της Ελλάδας

"Ο φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα όλοι οι έλληνες παλαίβουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλαίβει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.
Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα. Στον πόλεμο αυτό που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δόσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη. Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ’ ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό.
Όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θάναι νίκη της Ελλάδας και του λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας.

Αθήνα 31 Οχτώβρη 1940
Νίκος Ζαχαριάδης
Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ"

ΕΛΛΗΝΟΙΤΑΛΙΚΟΣ ΠΟΛΕΠΟΣ 1940

Το κομμουνιστικό κίνημα στο προσκήνιο της ιστορίας

Με το άνοιγμα της δεκαετίας του ’40 η ανθρωπότητα βρέθηκε στη δίνη του πιο καταστροφικού, του πιο αμείλικτου, του πιο βάρβαρου πολέμου. Το κομμουνιστικό κίνημα σήκωσε στις πλάτες του το βάρος αυτού του πολέμου. Το τέρας του ναζιφασισμού καταπολεμήθηκε χάρη στον ηρωισμό και τις εκατόμβες θυμάτων εκατομμυρίων σοβιετικών στρατιωτών και πολιτών, χάρη στις αμέτρητες θυσίες των αντιστασιακών κινημάτων των λαών της Ευρώπης. Και το ελληνικό κίνημα έχει τιμητική θέση για τη συμβολή του σ’ αυτή τη νίκη.

ΕΑΜ ΕΛΑΣ

Ενώ λοιπόν υπήρχαν όλοι οι όροι το τέλος του πολέμου να βρει μια Ελλάδα ανεξάρτητη και λαοκρατούμενη, βρίσκει μια Ελλάδα με την εξουσία στα χέρια των εγγλέζων και των ανδρείκελών τους, με τις παρακρατικές συμμορίες να αλωνίζουν, με τους γερμανοτσολιάδες και τους δοσίλογους να σφάζουν και να τρομοκρατούν, με τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης να δικάζονται από στημένα στρατοδικεία και να ρίχνονται στις φυλακές ή να στήνονται στον τοίχο, και με χιλιάδες καταδιωκόμενους να παίρνουν τα βουνά για να γλιτώσουν το μαχαίρι της αντίδρασης.

ΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ

Το τέλος του Άρη Βελουχιώτη καθρεφτίζει με τον πιο τραγικό τρόπο τις αντιφάσεις (δημιουργία ΠΕΕΑ αλλά και Λίβανος, Δεκέμβρης αλλά και Βάρκιζα, παράδοση οπλισμού αλλά και απόκρυψη ενός μέρους του, δημιουργία ΔΣΕ αλλά σαν "μέσο πίεσης) και τα αδιέξοδα που δημιουργούσε για το λαϊκό κίνημα η πολιτική της ηγεσίας του.

1946-1949 ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Γιατί ηττήθηκε το δεύτερο αντάρτικο

Έτσι, ενώ η μόνη δυνατή απάντηση απέναντι στην τρομοκρατία και στην αγγλική πολιτική ήταν να ξαναπάρει τα όπλα το κομμουνιστικό κίνημα για να ολοκληρώσει το έργο που ξεκίνησε στην περίοδο της κατοχής, η ηγεσία του εξακολουθούσε να ταλαντεύεται ανάμεσα στην αποφασιστική σύγκρουση και στις προσπάθειες για συμβιβαστική λύση.

1946-1949 Η ΤΕΛΙΚΗ ΑΝΑΜΕΤΡΙΣΗ

Αν και αποφασίζεται (Φλεβάρης 1946) η "οργάνωση της νέας ένοπλης πάλης ενάντια στο μοναρχοφασιστικό μηχανισμό" και ένα μήνα μετά γίνεται το χτύπημα στο Λιτόχωρο, ακολουθούνταν μια "βαθμιαία" και "σύμφωνα με τις περιστάσεις" ανάπτυξη του αντάρτικου, θεωρώντας την ένοπλη σύγκρουση σαν ένα μέσο πίεσης. Κι όταν (Σεπτέμβρης 1947) αποφασίζεται πως "ο ένοπλος αγώνας του ΔΣΕ αποτελεί τη μοναδική επιβεβλημένη απάντηση στους ξένους καταχτητές και τους ντόπιους υποταχτικούς τους" είχαν κριθεί πολλά πράγματα για την έκβαση του αγώνα του ΔΣΕ. Είχε δοθεί χρόνος στον αντίπαλο –που κάθε άλλο παρά "βαθμιαία" προετοιμαζόταν– να τροποποιεί καθημερινά το συσχετισμό δυνάμεων, στήνοντας τα έκτακτα στρατοδικεία, προχωρώντας σε μαζικές συλλήψεις και εκτελέσεις αγωνιστών, στήνοντας το κολαστήρι της Μακρονήσου, εκκενώνοντας τα χωριά και κλείνοντας τους δρόμους ανεφοδιασμού και επικοινωνίας. Τα πιο έμπειρα και μαχητικά στελέχη του κινήματος βρέθηκαν "κλεισμένα" στις πόλεις, και χιλιάδες αγωνιστές που αποτελούσαν πολύτιμες, ζωτικές εφεδρείες του αντάρτικου, αντί να βγουν στο βουνό παραδόθηκαν ουσιαστικά στα χέρια του αντίπαλου.

Παράλληλα, αμερικάνοι ειδικοί –που μετά την αναγγελία του "δόγματος Τρούμαν" είχαν εκτοπίσει τους άγγλους ιμπεριαλιστές– παρείχαν κάθε είδους βοήθεια στον κυβερνητικό στρατό, από την εκπαίδευση των αντρών του μέχρι τον εφοδιασμό του με τα πιο σύγχρονα όπλα, και πειραματίζονταν και δοκίμαζαν διάφορες ταχτικές αντιμετώπισης ανταρτοπόλεμου (πχ βόμβες ναπάλμ).

ΣΤΗΣ ΠΙΚΡΑΣ ΤΑ ΞΕΡΟΝΗΣΑ

περισσότερες πληροφορίες για την ιστορία του Κομμουνιστικού Κινήματος εδώ