 | Το Amarcord είναι μια απ’ τις καλύτερες ταινίες του κορυφαίου Ιταλού σκηνοθέτη, Federico Fellini (Dolce Vita, 8 ½, Roma, Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων, κ.ά.). Ενός δημιουργού που ανέμειξε τον ρεαλισμό με το όνειρο, μιλώντας για τη ζωή όταν αυτή γίνεται παραμύθι και για το παραμύθι όταν αυτό διεισδύει μέσα στη ζωή. Συγχρόνως, το Amarcord αποτελεί μια αξέχαστη πινακοθήκη σπαρταριστών και ιδιότυπων πορτρέτων, επιτείνοντας μ’ αυτόν τον τρόπο τον σατυρικό χαρακτήρα της ταινίας και την υποδόρια κριτική του σκηνοθέτη στην προπολεμική, φασιστική Ιταλία. Βουτηγμένη στο όνειρο, φέροντας την αύρα του παραμυθιού, η ταινία αποτελεί ένα απ’ τα σπουδαιότερα, κινηματογραφική ημερολόγια του 20ου αιώνα, ένα θλιμμένο και σαρκαστικό ανθρώπινο πανηγύρι… |
Το έργο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αυτοβιογραφικό (χωρίς ωστόσο κεντρικούς πρωταγωνιστές και πλοκή), με κέντρο αναφοράς την παιδική και εφηβική ηλικία του Φελίνι στη γενέθλια πόλη του, το Ρίμινι της Ιταλίας, κατά τη δεκαετία του 1930, οπότε ο φασισμός βρίσκεται στην πλήρη κορύφωσή του.
Στη φαντασιακή λίγο πολύ αυτή αναδρομή προβάλλονται, μεταξύ άλλων, δρώμενα από τη σχολική ζωή, όπου τα μαθήματα (εδώ τα αρχαία ελληνικά) διεξάγονται με τον πλέον φαιδρό τρόπο: ο δάσκαλος προσπαθεί μάταια να μάθει τον μικρό Οvo να προφέρει τον τύπο ἐμάρψαμεν στο επόμενο απόσπασμα του Αρχιλόχου , όπου προσβάλλεται η καπηλεία του ηρωισμού:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου