10 Ιούνη 1944. Δίστομο. Ο Αργύρης μόλις τεσσάρων χρόνων, επιζεί από τη γνωστή στην ιστορία σφαγή των κατοίκων του χωριού από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής. (Η σφαγή έγινε με πρόσχημα «αντίποινα για μία επίθεση ανταρτών εναντίον των Γερμανών στην περιοχή»). 218 κάτοικοι του χωριού - γυναίκες, άντρες, γέροι, μωρά και βρέφη - σφαγιάζονται. Ο Αργύρης χάνει τους γονείς του και άλλους 30 συγγενείς.Ο Αργύρης Σφουντούρης σήμερα είναι 68 χρόνων. Ποτέ δεν ξέχασε το Δίστομο και τη σφαγή. Με την επιμονή του, με το κύρος του, με τις γνωριμίες του προσπάθησε και αυτός να κρατήσει το ζήτημα ζωντανό. Το θέμα της αποζημίωσης είναι και γι' αυτόν μια πολιτική πράξη. Μια δικαίωση. Χρόνια τώρα προσπαθεί να πιέσει τη γερμανική κυβέρνηση.
Το «Ενα τραγούδι για τον Αργύρη», είναι μια «προσωπική» ταινία με «κοινό», όμως, ενδιαφέρον. Μέσα από τον προσωπικό θρήνο του Αργύρη, αναβιώνει το δράμα του Δίστομου. Και ξαναέρχεται στην επιφάνεια το πολιτικό ζήτημα της αποζημίωσης. Ο Αργύρης Σφουντούρης δε ζητάει εκδίκηση. Ζητάει να μην ξαναγίνουν τέτοιου είδους σφαγές. Και θεωρεί την αποζημίωση σαν ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.
Εμφανίζονται: Αργύρης Σφουντούρης, οι τρεις αδελφές του, ο παπάς Χαράλαμπος Γιάγκου, ο τοπικός καλλιτέχνης Στάθης Σταθάς, ο Μίκης Θεοδωράκης κ.ά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου