Punishment Park (1971) του Peter Watkins

Σενάριο / Σκηνοθεσία: Peter Watkins

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Joan Churchill
Μουσική: Paul Motian
Καλλιτεχνική Διεύθυνση: David Hancock
Μακιγιάζ: Miriam Nunberg
Σχεδιασμός Ήχου: Michael Moore
Μοντάζ: Peter Watkins, Terry Hodel
Εικόνα: Peter Smokler, Richard Wells
Παραγωγός: Susan Martin

Με τους: Patrick Boland, Kent Foreman, Carmen Argenziano, Luke Johnson, Catherine Quittner, Scott Turner, Stan Armsted, Mary Ellen Kleinhall κ.α.

Το «Punishment Park» είναι η πιο γνωστή ταινία του Peter Watkins και αποτελεί ένα αριστούργημα του 'σινεμά βεριτέ'. Η μελέτη του Watkins για τις κοινωνικές αναταραχές στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ, βρίσκει τη διοίκηση του Νίξον να ιδρύει κέντρα αναμόρφωσης για τους διαφωνούντες: ειρηνιστές, φοιτητές, έγχρωμους ακτιβιστές κι άλλα «διασπαστικά» στοιχεία της κοινωνίας. Επικαλούμενη την εξουσία που της παραχωρεί η Πράξη McCarran του 1950, η κυβέρνηση στέλνει τους διαφωνούντες σε ένα «πάρκο τιμωρίας», όπου οι φυλακισμένοι πρέπει να διασχίσουν την έρημο της Καλιφόρνια χωρίς φαγητό και νερό, την ίδια στιγμή που οπλισμένοι άντρες της εθνικής φρουράς τους καταδιώκουν.

Στην ταινία συμμετέχουν ερασιτέχνες ηθοποιοί, οι οποίοι αυτοσχεδίασαν τους ρόλους τους, εκφράζοντας τις δικές τους πολιτικές πεποιθήσεις. Το αποτέλεσμα ήταν τόσο ρεαλιστικό και γεμάτο ένταση, που σε κάποιο σημείο ο Watkins φοβήθηκε ότι οι ηθοποιοί με το ρόλο των αντρών της εθνοφρουράς είχαν οπλίσει τα όπλα τους με αληθινά πυρά. Αξίζει να σημειωθεί πως ο υπεύθυνος ήχου της ταινίας ήταν ο Michael Moore, πασίγνωστος σήμερα σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, το έργο του οποίου είναι σαφώς επηρεασμένο από τον Peter Watkins.

Επί 43 χρόνια ο Peter Watkins γυρίζει ριζοσπαστικές, καινοτόμες ταινίες, που μέσα από την τεκμηρίωση ή/και την μυθοπλασία κριτικάρουν την σύγχρονη κοινωνική - πολιτική πραγματικότητα, παραμένοντας συνεπής και ασυμβίβαστος με αισθητικές, ιδεολογικές παρεμβάσεις πολιτικών, παραγωγών, τηλεοπτικών καναλιών, διανομέων. Η σταθερή του θέση απέναντι στα media κράτησε το έργο του μακριά από το ευρύτερο κοινό.

«Ένα κινηματογραφικό επίτευγμα»
«Ίσως η σημαντικότερη πολιτική ταινία του ‘70»
«Μια ταινία-σοκ»
«Ένα συγκλονιστικό κατηγορώ, μια ανατριχιαστική πρόβλεψη»
«Κάποτε θεωρήθηκε «αποκύημα νοσηρής φαντασίας».
Σήμερα φαντάζει τρομαχτικά αληθινό»
«Το αριστούργημα του cinema Verite. Μια από τις καλύτερες καταγραφές της καταπίεσης στις Η.Π.Α.»
Rolling Stone 1971, στη λίστα με τις 10 καλύτερες ταινίες της χρονιάς.
«Το 1971 ήταν πράγματι μια τρομακτική ταινία. Το ίδιο είναι και σήμερα»
Nouvelle Observatere
«Το Γκουαντανάμο συναντά το Big Brother»
Metro
«Ένα αποστομωτικό δράμα και μια ανατριχιαστική πρόγνωση»
San Francisco Chronicle
«Άνετα το πιο υπονομευτικό φιλμ εδώ και πολύ καιρό»
Time out

Το Punishment Park συμβαίνει αύριο, χθες ή σε πέντε χρόνια από τώρα. Επίσης, συμβαίνει σήμερα. Ο πόλεμος στην Ινδοκίνα κλιμακώνεται. Η κυβέρνηση της Αμερικής έχει αυξήσει τις στρατολογήσεις. Αντίστοιχα, παρατηρείται ένα νέο κύμα μαζικών διαδηλώσεων, βομβαρδισμοί κέντρων στρατολόγησης και άλλες πράξεις «δολιοφθοράς». Πολλά πανεπιστήμια είναι κλειστά. Λόγω του μεγάλου αριθμού «πολιτικών εγκληματιών» που δημιουργεί αυτή η κατάσταση, τα ποινικά ιδρύματα σε ολόκληρη τη χώρα ξεχειλίζουν από τους κρατούμενους. Ως εκ τούτου ο Πρόεδρος κάνει χρήση της εξουσίας που του εκχωρεί το δεύτερο άρθρο του Νόμου για την Εθνική Ασφάλεια του 1950 ( Νόμος Μακ Κάραν) για να κηρύξει κατάσταση ανταρσίας στο εσωτερικό των Η.Π.Α. και εγκαθιδρύει μια σειρά στρατοπέδων κράτησης σε όλη την επικράτεια. Οι κρατούμενοι σε αυτά τα στρατόπεδα –κυρίως νέοι άντρες και γυναίκες- παρουσιάζονται ενώπιον νομιμοφανών δικαστηρίων και καταδικάζονται με διάφορες κατηγορίες συνωμοσίας για τις οποίες η ενοχή είναι εξ’ αρχής δεδομένη. Στους κατηγορούμενους προσφέρεται μια επιλογή. Είτε να εκτίσουν την ποινή τους σε μια ομοσπονδιακή φυλακή ή να υποβληθούν σε τριήμερο μαρτύριο στο Punishment Park που συνορεύει με το στρατόπεδο κράτησης. Αυτό το μαρτύριο – μια τριήμερη καταδίωξη σε απόσταση 50 μιλίων στην έρημο με τα πόδια, χωρίς νερό- περιγράφεται ως «ένα ποινικό αποτρεπτικό μέτρο… για τα στοιχεία εκείνα που επιδιώκουν την βίαιη ανατροπή της αμερικανικής κυβέρνησης». Οι δυνάμεις καταδίωξης αποτελούνται από διάφορες επίλεκτες μονάδες της αστυνομίας και της Εθνικής Φρουράς, που όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση τους προσφέρεται «μια απαραίτητη εκπαίδευση…» Οι κατηγορούμενοι πληροφορούνται πως εάν ολοκληρώσουν τη δοκιμασία χωρίς να συλληφθούν, θα έχουν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις τους.

Το Punishment Park είναι μια αλληγορία με τη μορφή ντοκιμαντέρ. Η δομή του στηρίζεται στη διαπλοκή δύο καταστάσεων. Ένα βρετανικό κινηματογραφικό συνεργείο ακολουθεί την ομάδα 657 σε ολόκληρη την τριήμερη δοκιμασία τους, στο Εθνικό Πάρκο Τιμωρίας στο Μπέαρ Μάουνταιν, κοντά στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας. Μέσα από συνεντεύξεις με τους αξιωματικούς εφαρμογής του νόμου και τους «παραβάτες» και μέσω των πραγματικών συμβάντων που λαμβάνουν χώρα στη διάρκεια της δοκιμασίας, η πραγματικότητα εκτείνεται πέρα από τα όρια του πάρκου για να αντικαθρεφτίσει την αίσθηση και τη νοοτροπία, γενικά, στην Αμερική.

Η δεύτερη κατάσταση είναι η ντοκιμαντερίστικη κάλυψη των επτά κατηγορουμένων, πέντε αντρών και δύο γυναικών που αντιμετωπίζουν τα μέλη του δικαστηρίου που είναι εγκατεστημένο στο Πάρκο Τιμωρίας του Μπέαρ Μάουνταιν. Όλοι οι κατηγορούμενοι έχουν προηγούμενα περάσει από δίκες και έχουν βρεθεί ένοχοι συνωμοσίας για την βίαιη ανατροπή της κυβέρνησης. Το καθήκον του δικαστηρίου είναι να εκτιμήσει τον βαθμό της ενοχής και να εκδώσει τις ανάλογες ποινές. Τα μέλη του δικαστηρίου περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων μια νοικοκυρά(και μέλος επιτροπής στρατολόγησης), έναν γερουσιαστή, έναν καθηγητή ψυχολογίας, ένα στέλεχος επιχείρησης(και μέλος επιτροπής στρατολόγησης), έναν δημοσιογράφο κι έναν συνδικαλιστή. Παρόντες είναι επίσης ένας δικηγόρος κι ένα μέλος του F.B.I.

To Punishment Park δεν θα έπρεπε να ιδωθεί ως μια ταινία που ασχολείται μόνο με τα προβλήματα της Αμερικής. Στα πρόσωπα των αμερικανών στρατιωτικών, αστυνομικών και των μελών του δικαστηρίου αντικατοπτρίζονται οι ισχυρές πιέσεις που αντιμετωπίζουν οι σύγχρονες κοινωνίες παντού, σε ολόκληρο τον κόσμο και που ωθούν πολλούς από μας όλο και πιο βαθιά στον φόβο και τη μισαλλοδοξία- ακόμα και στη βία και την καταστολή- σαν να είναι αυτός ο μοναδικός τρόπος να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση.

ΤΑ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ

Το Punishment Park γυρίστηκε σε μια περίοδο τριών εβδομάδων, τον Σεπτέμβριο του 1970, στην άκρη της ερήμου Μοχάβε, χίλια μίλια βορειοανατολικά του Λος Άντζελες, στη Νότια Καλιφόρνια. Το συνεργείο αποτελούνταν εξ’ ολοκλήρου από νεαρούς τεχνικούς (με μέσο όρο ηλικίας τα 28) οι οποίοι ασχολούνταν με το ντοκιμαντέρ και τον επιμορφωτικό κινηματογράφο στο Λος Άντζελες.

Οι ηθοποιοί του Punishment Park είναι σχεδόν όλοι ερασιτέχνες, ενώ οι υπόλοιποι είναι νέοι και άγνωστοι ηθοποιοί από το Λος Άντζελες. Όλοι οι ηθοποιοί δεν είχαν εμφανιστεί ποτέ πριν μπροστά σε κάμερα. Αξίζει να σημειωθεί πως οι περισσότεροι από το καστ των ηθοποιών είναι ακριβώς αυτό που υποδύονται. Πολλοί εξ αυτών εξιστορούν τις δικές τους ζωές. Οι πολιτικές απόψεις ορισμένων νεαρών κατηγορουμένων είναι ακριβώς αυτές που κατατίθενται στην ταινία, ακόμα και η φυλάκιση όπως αυτή περιγράφεται. Ανάμεσα σε αυτούς που εμφανίζονται ως αστυνομικοί ή υπάλληλοι του δικαστηρίου υπάρχουν τουλάχιστον δύο πρώην αξιωματικοί της αστυνομίας και τέσσερα μέλη του προσωπικού ασφαλείας από μια κοντινή αεροπορική βάση των Η.Π.Α.

Είναι επίσης σημαντικό να προσθέσουμε πως το φιλμ δεν γράφτηκε με την παραδοσιακή έννοια, πέρα από το αρχικό της πλαίσιο-«συνέβη», με τους ηθοποιούς να αντιδρούν εντελώς αυθόρμητα στις καταστάσεις και να διατυπώνουν τις δικές τους εμπειρίες και πεποιθήσεις. Το μικρό ποσοστό γραμμένων διαλόγων της ταινίας σε πραγματικές καταγεγραμμένες δηλώσεις Αμερικανών πολιτικών, εκπαιδευτών, μελών κέντρων στρατολόγησης, δικηγόρων και φοιτητών.

Όταν ολοκληρώθηκε το φιλμ, το κόστος του είχε φτάσει τα 65.000 δολάρια. Με την ολοκλήρωση του μοντάζ που κράτησε 4 μήνες, τη μίξη του ήχου και τη μετατροπή της ταινίας σε κόπια 35 mm, το συνολικό κόστος έφτασε τα 95.000 δολάρια.

Το Punishment Park αποτελεί ένα έξοχο παράδειγμα για το τι μπορεί να επιτευχθεί με έναν χαμηλό προϋπολογισμό. Με τα στάνταρ του Χόλιγουντ, μπορεί κανείς να μιλήσει για εξαιρετικά χαμηλό προϋπολογισμό. Αν η ταινία είχε γίνει στα πλαίσια του συστήματος παραγωγής του Χόλιγουντ, θα είχε κοστίσει τουλάχιστον 2 εκατομμύρια δολάρια, δηλαδή είκοσι φορές πάνω από το πραγματικό κόστος.

κατεβάστε τους Ελληνικούς υπότιτλους για την ταινία απο εδώ

http://rapidshare.com/files/134377982/watpark.part1.rar
http://rapidshare.com/files/134383763/watpark.part2.rar
http://rapidshare.com/files/134390605/watpark.part3.rar
http://rapidshare.com/files/134477209/watpark.part4.rar
http://rapidshare.com/files/134482470/watpark.part5.rar
http://rapidshare.com/files/134487528/watpark.part6.rar
http://rapidshare.com/files/134492440/watpark.part7.rar
http://rapidshare.com/files/134371392/watpark.part8.rar