Ο Μπενίσιο ντελ Τόρο στον ρόλο του Τσε.
Η Κούβα στα τέλη τής δεκαετίας τού ’50 και στις αρχές τού ’60 ήταν σίγουρα από τα πιο συναρπαστικά σηµεία τού πλανήτη. Οι «µπαρµπούδος» που κατέβηκαν από τα βουνά είχαν ανατρέψει τον Μπατίστα και το επαναστατικό καθεστώς ζούσε τη µέθη τού θριάµβου. Εκεί βρισκόταν κι ένας νεαρός Αµερικανός, ο µετέπειτα σκηνοθέτης Τέρενς Μάλικ, τότε ανταποκριτής τού περιοδικού «The New Yorker», αλλά και ο Γάλλος κινηµατογραφιστής Κρις Μαρκέρ. Ο δεύτερος θα γυρίσει την ταινία «Cuba si!» που θα απαγορευτεί αµέσως µόλις παρουσιαστεί στη Γαλλία ως «επικίνδυνη για τη δηµόσια τάξη».
Ο πρώτος, έχοντας ζήσει από κοντά όλα τα κρίσιµα γεγονότα, σχηµατίζει µέσα του το πρόπλασµα µιας ταινίας που θα υλοποιηθεί τελικά πενήντα χρόνια αργότερα, χωρίς ωστόσο να είναι ο ίδιος πίσω από την κάµερα, όπως προγραµµατιζόταν. O «Τσε», σε σκηνοθεσία του Στίβεν Σόντερµπεργκ, και µε τον πορτορικανό ηθοποιό Μπενίσιο ντελ Τόρο να υποδύεται τον αργεντίνο επαναστάτη, ενώ ταυτόχρονα είναι και συµπαραγωγός τής ταινίας. Για την ακρίβεια, των δύο ταινιών: πρώτα «Τhe Αrgentine» («Ο Αργεντίνος», για την επανάσταση στην Κούβα), και µετά το «Guerilla» («Αντάρτης», ο Τσε στη Βολιβία, µέχρι τη δολοφονία του).
Ο Σόντερµπεργκ πάντως γύρισε δύο διαφορετικές ταινίες, ως προς τη σύλληψη και την εκτέλεση: Ο «Αργεντίνος» στηρίζεται σαφώς σε µια πιο ολοκληρωµένη προσέγγιση, ξεκινώντας από τη συνάντηση Φιντέλ - Τσε στο Μεξικό το 1955, µέχρι την κατάληψη της Αβάνας τρία χρόνια αργότερα, ενώ µε ένα «άλµα στο µέλλον», στην ιστορική επίσκεψη του Τσε Γκεβάρα στη Νέα Υόρκη το 1964, σχηµατίζεται ικανοποιητικά η ιδεολογική ραχοκοκαλιά του… Αντίθετα, το «Guerilla» είναι µονοδιάστατο, εσκεµµένα λιτό, ο θριαµβευτής επαναστάτης σχεδόν υποβιβάζεται εδώ σε «µία φιγούρα σαν τις άλλες» στην καταδίωξή τους µέχρι την τελική εξόντωση.
Είναι εντυπωσιακό πάντως ότι σε ένα σύνολο που ξεπερνά σε διάρκεια τις τέσσερις ώρες ο σκηνοθέτης, ο σεναριογράφος (Peter Buchman) και οι παραγωγοί δεν συµπεριέλαβαν κάποιες στιγµές εξαιρετικά κρίσιµες για την κατανόηση της προσωπικότητας Τσε. Π.χ. η «αφρικανική περιπέτεια» του Τσε, δεν υπάρχει η παραµικρή νύξη για την καθοριστική τελευταία δηµόσια εµφάνισή του στο Αλγέρι, στην Αφροασιατική Σύνοδο, στις 24 Φεβρουαρίου 1965, όπου πέταξε το γάντι στη Μόσχα: «Οι σοσιαλιστικές χώρες έχουν το ηθικό καθήκον να δώσουν τέλος στη σιωπηρή συνενοχή τους µε τις εκµεταλλεύτριες χώρες τής Δύσης».
Μετά την ήττα στο Κονγκό, ο Τσε, ζυγίζοντας λιγότερο από πενήντα κιλά, βρίσκει καταφύγιο κλεισµένος για τρεις ολόκληρους µήνες στην κουβανική πρεσβεία τού Νταρ Ες Σαλάµ, στην Τανζανία. Τι θα κάνει; Ο Κάστρο έχει δηµοσιοποιήσει την αποχαιρετιστήρια επιστολή του, την αποµάκρυνσή του από την οικογένειά του και από την Κούβα για λογαριασµό τής παγκόσµιας επανάστασης.
Αποτυχία λοιπόν; Όχι ακριβώς. Πίσω από την κάµερα είναι ένας πραγµατιστής σκηνοθέτης, δίνοντας ένα έργο µε έµφαση στις τακτικές τού αγώνα, στα στοιχειώδη προβλήµατα, στις «υλικές» προϋποθέσεις που κατοικούν την οθόνη, στοχεύοντας την αίσθηση τού «τι σήµαινε να βρίσκεται κανείς εκείνη την εποχή δίπλα στον Τσε». Έστω και ατελής, νοµίζω πως η προσπάθεια δεν είναι αµελητέα.
Η Κούβα στα τέλη τής δεκαετίας τού ’50 και στις αρχές τού ’60 ήταν σίγουρα από τα πιο συναρπαστικά σηµεία τού πλανήτη. Οι «µπαρµπούδος» που κατέβηκαν από τα βουνά είχαν ανατρέψει τον Μπατίστα και το επαναστατικό καθεστώς ζούσε τη µέθη τού θριάµβου. Εκεί βρισκόταν κι ένας νεαρός Αµερικανός, ο µετέπειτα σκηνοθέτης Τέρενς Μάλικ, τότε ανταποκριτής τού περιοδικού «The New Yorker», αλλά και ο Γάλλος κινηµατογραφιστής Κρις Μαρκέρ. Ο δεύτερος θα γυρίσει την ταινία «Cuba si!» που θα απαγορευτεί αµέσως µόλις παρουσιαστεί στη Γαλλία ως «επικίνδυνη για τη δηµόσια τάξη».
Ο πρώτος, έχοντας ζήσει από κοντά όλα τα κρίσιµα γεγονότα, σχηµατίζει µέσα του το πρόπλασµα µιας ταινίας που θα υλοποιηθεί τελικά πενήντα χρόνια αργότερα, χωρίς ωστόσο να είναι ο ίδιος πίσω από την κάµερα, όπως προγραµµατιζόταν. O «Τσε», σε σκηνοθεσία του Στίβεν Σόντερµπεργκ, και µε τον πορτορικανό ηθοποιό Μπενίσιο ντελ Τόρο να υποδύεται τον αργεντίνο επαναστάτη, ενώ ταυτόχρονα είναι και συµπαραγωγός τής ταινίας. Για την ακρίβεια, των δύο ταινιών: πρώτα «Τhe Αrgentine» («Ο Αργεντίνος», για την επανάσταση στην Κούβα), και µετά το «Guerilla» («Αντάρτης», ο Τσε στη Βολιβία, µέχρι τη δολοφονία του).
Ο Σόντερµπεργκ πάντως γύρισε δύο διαφορετικές ταινίες, ως προς τη σύλληψη και την εκτέλεση: Ο «Αργεντίνος» στηρίζεται σαφώς σε µια πιο ολοκληρωµένη προσέγγιση, ξεκινώντας από τη συνάντηση Φιντέλ - Τσε στο Μεξικό το 1955, µέχρι την κατάληψη της Αβάνας τρία χρόνια αργότερα, ενώ µε ένα «άλµα στο µέλλον», στην ιστορική επίσκεψη του Τσε Γκεβάρα στη Νέα Υόρκη το 1964, σχηµατίζεται ικανοποιητικά η ιδεολογική ραχοκοκαλιά του… Αντίθετα, το «Guerilla» είναι µονοδιάστατο, εσκεµµένα λιτό, ο θριαµβευτής επαναστάτης σχεδόν υποβιβάζεται εδώ σε «µία φιγούρα σαν τις άλλες» στην καταδίωξή τους µέχρι την τελική εξόντωση.
Είναι εντυπωσιακό πάντως ότι σε ένα σύνολο που ξεπερνά σε διάρκεια τις τέσσερις ώρες ο σκηνοθέτης, ο σεναριογράφος (Peter Buchman) και οι παραγωγοί δεν συµπεριέλαβαν κάποιες στιγµές εξαιρετικά κρίσιµες για την κατανόηση της προσωπικότητας Τσε. Π.χ. η «αφρικανική περιπέτεια» του Τσε, δεν υπάρχει η παραµικρή νύξη για την καθοριστική τελευταία δηµόσια εµφάνισή του στο Αλγέρι, στην Αφροασιατική Σύνοδο, στις 24 Φεβρουαρίου 1965, όπου πέταξε το γάντι στη Μόσχα: «Οι σοσιαλιστικές χώρες έχουν το ηθικό καθήκον να δώσουν τέλος στη σιωπηρή συνενοχή τους µε τις εκµεταλλεύτριες χώρες τής Δύσης».
Μετά την ήττα στο Κονγκό, ο Τσε, ζυγίζοντας λιγότερο από πενήντα κιλά, βρίσκει καταφύγιο κλεισµένος για τρεις ολόκληρους µήνες στην κουβανική πρεσβεία τού Νταρ Ες Σαλάµ, στην Τανζανία. Τι θα κάνει; Ο Κάστρο έχει δηµοσιοποιήσει την αποχαιρετιστήρια επιστολή του, την αποµάκρυνσή του από την οικογένειά του και από την Κούβα για λογαριασµό τής παγκόσµιας επανάστασης.
Αποτυχία λοιπόν; Όχι ακριβώς. Πίσω από την κάµερα είναι ένας πραγµατιστής σκηνοθέτης, δίνοντας ένα έργο µε έµφαση στις τακτικές τού αγώνα, στα στοιχειώδη προβλήµατα, στις «υλικές» προϋποθέσεις που κατοικούν την οθόνη, στοχεύοντας την αίσθηση τού «τι σήµαινε να βρίσκεται κανείς εκείνη την εποχή δίπλα στον Τσε». Έστω και ατελής, νοµίζω πως η προσπάθεια δεν είναι αµελητέα.
ενσωματωμένοι ελληνικοί υπότιτλοι
Che__Part_One__2008_.part01.rar
Che__Part_One__2008_.part02.rar
Che__Part_One__2008_.part03.rar
Che__Part_One__2008_.part04.rar
Che__Part_One__2008_.part05.rar
Che__Part_One__2008_.part06.rar
Che__Part_One__2008_.part07.rar
Che__Part_One__2008_.part08.rar
Che__Part_One__2008_.part09.rar
Che__Part_One__2008_.part10.rar
Che__Part_One__2008_.part11.rar
Che__Part_One__2008_.part12.rar
Che__Part_One__2008_.part13.rar
Che__Part_One__2008_.part14.rar
Che__Part_One__2008_.part15.rar
Che__Part_One__2008_.part16.rar
Μέρος 2
Ελληνικοί υπότιτλοι περιλαμβάνονται σε αρχείο srt.
http://rapidshare.com/files/196084517/epanastatis_by_atsi.part01.rar
http://rapidshare.com/files/196128793/epanastatis_by_atsi.part02.rar
http://rapidshare.com/files/196138775/epanastatis_by_atsi.part03.rar
http://rapidshare.com/files/196148298/epanastatis_by_atsi.part04.rar
http://rapidshare.com/files/196157337/epanastatis_by_atsi.part05.rar
http://rapidshare.com/files/196166490/epanastatis_by_atsi.part06.rar
http://rapidshare.com/files/196174598/epanastatis_by_atsi.part07.rar
http://rapidshare.com/files/196182992/epanastatis_by_atsi.part08.rar
http://rapidshare.com/files/196190500/epanastatis_by_atsi.part09.rar
http://rapidshare.com/files/196206292/epanastatis_by_atsi.part10.rar
http://rapidshare.com/files/196212950/epanastatis_by_atsi.part11.rar
http://rapidshare.com/files/196219754/epanastatis_by_atsi.part12.rar
http://rapidshare.com/files/196226270/epanastatis_by_atsi.part13.rar
http://rapidshare.com/files/196232521/epanastatis_by_atsi.part14.rar
http://rapidshare.com/files/196236372/epanastatis_by_atsi.part15.rar
...
pass:www.g3twarez.com
1 σχόλιο:
link is dead
Δημοσίευση σχολίου