Σαλό ή 120 μέρες στα Σοδομα (1975)



Υπόθεση:
Το 1944, στο Σαλό της βόρειας Ιταλίας, τέσσερις φασίστες που εκπροσωπούν τις βασικές μορφές εξουσίας κλείνουν διά της βίας σε απομονωμένο παλάτι μια ομάδα παρθένων αγοριών και κοριτσιών. Τρεις πόρνες αφηγούνται τις εμπειρίες τους, ενώ οι ενήλικες εξαναγκάζουν τους κρατούμενους να συμμετάσχουν σε πράξεις ακραίου και σαδομαζοχιστικού σεξ.

Σχόλια :
Το 1975, ο Pier Paolo Pasolini τόλμησε ένα από τα πλέον ριψοκίνδυνα εγχειρήματα στην κινηματογραφική ιστορία. Μετέφερε στην οθόνη το ανατρεπτικό, βλάσφημο και ακραίο δημιούργημα του Μαρκήσιου de Sade, "120 Μέρες στα Σόδομα". Ενα βιβλίο που παρεξηγήθηκε, συκοφαντήθηκε, απαγορεύτηκε και πέρασε από χίλια βάσανα μέχρι να κατακτήσει τη θέση που του αρμόζει στην ιστορία της λογοτεχνίας. Το έργο του Sade περιγράφει εν είδει ημερολογίου τα έργα και τις ημέρες μιας παρέας φιλήδονων εγκληματιών, που αποφάσισαν να εφαρμόσουν στην πράξη τις πιο ανόσιες διαστροφές, με θύματα νεαρά παιδιά, αγόρια και κορίτσια τα οποία είχαν απαγάγει.



Ο Pasolini, εικονογραφώντας το σαδικό κείμενο, βρήκε την ευκαιρία να κάνει ένα σχόλιο πάνω στην πολιτική και την ελευθερία. Τοποθέτησε τη δράση στο Salo, την ιταλική πόλη που συνέδεσε το όνομά της με το φασιστικό κίνημα, και μετέτρεψε τους ήρωες από ελευθέριους ευγενείς, που εγκληματούν και βασανίζουν τα αθώα θύματά τους χάριν απολαύσεως, υμνώντας με αυτό τον τρόπο την ύπαρξη τους, σε φασίστες που λειτουργούν σχολαστικά και εξουσιάζουν μόνο και μόνο για να καταπνίξουν την ελεύθερη σκέψη.

Με αυτό τον τρόπο πέτυχε παρεμφερή αποτελέσματα με αυτά του Sade, ακολουθώντας όμως άλλο δρόμο. Κατ' αρχάς πέτυχε να ενοχλήσει τους πάντες -ακόμα και τους λάτρεις του βιβλίου, που δεν είδαν με καλό μάτι το πάντρεμα της φιλοσοφίας του "Θεϊκού Μαρκήσιου" με τη φασιστική πρακτική. Επειτα, περιγράφοντας αναλυτικά την κάθε διαστροφή και την κάθε ακρότητα, έφερε το κοινό αντιμέτωπο με αυτό που επιθυμεί και ταυτόχρονα φοβάται. Με την πραγματικότητα. Τέλος, χρησιμοποιώντας τα απανωτά σοκ σαν πολιορκητικό κριό, κατάφερε να διαρρήξει τη συμβατική αισθητική και να γκρεμίσει το κοινό γούστο.

Το "Σαλό", μια ταινία που αρνείται να μπει στη διαδικασία του να προσπαθήσει να γίνει αρεστή σε οποιοδήποτε είδος κοινού, ήταν η ύστατη ταινία που γύρισε ο Pasolini. Λίγους μήνες αργότερα, η βία, ένα από τα θέματα που ανέλυσε διεξοδικά μέσα από το έργο του, σφράγισε οριστικά και την ίδια του τη ζωή.

1 σχόλιο:

Stefanos78 είπε...

ΛΕΙΠΕΙ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ:
F:\X\antipera-oxthi-culture.blogspot.com\salo.part10.rar

..ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 10 ΚΟΜΜΑΤΙΑ. κρίμα το κατέβασμα..